Złodziej Pioruna

Ianowa

Wiecie co, wcale nie chciałem być herosem półkrwi. Nie prosiłem się o to, żeby być synem greckiego boga. Byłem zwyczajnym dzieckiem: chodzącym do szkoły, grającym w koszykówkę i jeżdżącym na rowerze. Nic szczególnego. Dopóki przez przypadek nie wyparowałem nauczycielki matmy. Wtedy się zaczęło. Teraz zajmuję sie walką na miecze, pokonywaniem potworów, w czym pomagają mi przyjaciele, a poza tym staram się po prostu przeżyć. Przedstawiam wam opowieść o tym, jak Zeus, bóg niebios, uznał, że ukradłem mu piorun - a rozgniewany Zeus to naprawdę spory problem. Czy Percy zdoła znaleźć piorun zanim rozpęta się wielka wojna bogów? Co by było, gdyby Bogowie Olimpijscy wciąż żyli w XXI wieku? Co by było, gdyby nadal zakochiwali sie w śmiertelnikach i śmiertelniczkach i mieli z nimi dzieci, z których mogą wyrosnąć wielcy herosi - jak Tezeusz, Jazon czy Herakles? Jak to jest być takim dzieckiem? To właśnie się przydarzyło dwunastoletniemu Percy'emu Jacksonowi, który zaraz po tym, jak dowiedział się prawdy, wyrusza na niezwykle niebezpieczną misję. Z pomocą satyra i córki Ateny Percy odbędzie podróż przez całe Stany Zjednoczone, żeby schwytać złodzieja, który ukradł przedwieczną broń masowego rażenia - należący do Zeusa piorun piorunów. Po drodze zmierzy się z zastępami mitologicznych potworów, których zadaniem jest go powstrzymać. A przede wszystkim będzie musiał stawić czoła ojcu, którego nigdy nie spotkał, oraz przepowiedni, która ostrzegła go przed zdradą przyjaciela.

Sara

chyba nie dla mnie, niedawno wyszedł film, prawda?

Ianowa

Prawda. Jak to nie dla Ciebie?! Ja myślałam to samo i teraz nie mogę uwierzyć, że tak w ogólę myślałam... Normalnie kocham tą serię Smile

Sara

a jakbyś miała określić to jednym zdaniem, to o czym to jest?

Ianowa

Jezu to jest cudowne. Nie chcę zdradzać za dużo, ale to co najważniejsze jest chyba w opisie. Chłopak się dowiaduje, że jest herosem, trafia na Obóz Herosów, przechodzi jako takie szkolenie i dostaje misję polegającą na odnalezieniu Pioruna Zeusa. Świetne to jest. Pisane w taki przyjemny sposób, że naprawdę przyjemnie się czyta. No i przede wszystkim można się uśmiać ^^

Sara

Dobra:p Przemyślimy to jeszcze:D Tylko jak ja widzę tą okładkę, to chce wiać Razz